Zaduszki szczecińskie

W piątek Przemko był w pracy, więc na cmentarz wyskoczyliśmy tylko na chwilkę. Znaleźliśmy po ciemku Nadburmistrza z małżonką, odwiedziliśmy Golisza i Omieczyńskiego na kwaterze zasłużonych, ale dłuższą wizytę złożyliśmy dopiero w sobotę.

Tak, to jest nagrobek. Grób rodzinny właściwie. Taki chcę.

Bernhard Stoewer

Jedna z alejek lapidarium.

Herman i Johanna Hakenowie

Lapidarium. Niepozorna fontanienka pośrodku ma 100 lat.

Wilhelm Meyer-Schwartau z rodziną. On pierwszy zobaczył to piękno, kiedy jeszcze nie istniało.

Rośnie tu mnóstwo rzadkich i pięknych drzew i krzewów. Znaleźliśmy Miłorząb Japoński. Zawsze słyszałam, że sadzi się głównie okazy męskie, bo owoce straszliwie cuchną. Faktycznie, jak baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo pleśniowy ser.

Wiedziałam, że wiewiórki, bażanty, lisy, jeże, ale że dziki i borsuki też, to już nie.

Bardzo niepozorny grób (kwatera 25c, 7 rząd, frontem do żywopłotu), skromnej, ale wartej pamiętania postaci.

Józefa Gilowa

Hugo Lemcke

Pamięci zmarłych Szczecinian

Sybiraków. Więc poniekąd i moich prapradziadków.

Tym, co nie powrócili z morza...

Tweet

Pin It Now!