chabazie czyli Saga o Kominku: Potrójne świętowanie

Wielki Dzień pierwszych urodzin Jej-Już-Nie-Maleńkości nadszedł.
Właściwie, to wielkie dni.

Postanowiliśmy huczne, rówieśnicze imprezy odłożyć do czasu, kiedy Młoda będzie się nimi faktycznie cieszyć, a z powodów zdrowotnych (Dzibdzioł wychodzący z choroby, a my wkraczający weń pełną parą ;) ) - ograniczyliśmy ilość zaproszonych gości do w istocie najbliższej rodziny.
Z przyczyn logistycznych z kolei (czas pracy i poziom zagęszczenia gości na metrze kwadratowym) - imprez było nie jedna, lecz trzy.

W sumie dobrze się stało, bo Dziecię nieco zdziczałe przez tydzień zamknięcia w domu jedynie z rodzicami - na widok tłumnie walącej Familii wpadło w lekką (i dość szybko przemijającą, ale jednak) konsternację.

Głęboko świadoma, że zapewne czas różu, tortów z masy z samego cukru i postaci z kreskówek itp. kiedyś nadejdzie - skwapliwie wykorzystałam fakt, że na razie córczyną imprezę mogę aranżować po swojemu.

Było więc bardzo jesiennie i domowo. Były dekoracje z liści, papryczek, kasztanów, żołędzi, dyń i jelenich rogów.
Był tort dyniowo-waniliowo-mandarynkowy, z powidłami śliwkowymi, cynamonem i migdałowym kremem, babeczki orzechowo-gruszkowo-pigwowe, kruche spiralki, które miały mieć cztery kolory, ale po upieczeniu zostały dwa, pieczone jabłka z żurawiną i poncz imbirowo-pomarańczowy (bezalkoholowy naturalmą).
Były poduchy do siedzenia na podłodze, żeby goście spędzili czas z solenizantką, a nie wyłącznie za stołem.
Była karteczka dla każdego z gości z informacją, jaką atrakcję ma okazję jubilatce zapewnić (same ulubione ulubioności - bujanie na kocu, czytanie "Lokomotywy", wspinaczka z Zuzią, wypad na parapet ;) ).
Każdy z gości był też poproszony o pozostawienie widomego śladu obecności, celem wklejenia do albumu.

Było przechodzenie z rąk do rąk.
Było dmuchanie świeczki (dopiero na trzeciej imprezie, z Chrzestnymi Aurora uznała za stosowne skorzystać ze swoich umiejętności. Wcześniej wyręczała się rodzicami).
Były prezenty.

Nie przepadam za tortami kupnymi i "pod linijkę. Nawet śmietany na wierzchu nie wygładzam :D

Lubię "zaangażowane" prezenty. Papier do zapakowania tego robiła Ciocia oraz Cioteczne Rodzeństwo Aurory - Ola i Kuba :D Prawda, że cudo?

Chrzestni całkiem przenieśli się do Dziecka na dywan :)

Właśnie przy nich Ora osiągnęła kolejny stopień wtajemniczenia ;). Za to dziś, przy niewielkiej tylko pomocy Mamy (w momentach, kiedy jej nie udzielenie groziło upadkiem) Dziewczę SAMO wlazło na antresolę (do Taty, który robił tam niesłychanie zajmujące rzeczy, czyli wkręcał śrubki).

Taaaaaaa... A taki ładny, drewniany sorter był na liście prezentów. Ale ten Ora polubiła od pierwszego zagrania. "Pełen jest garnuszek mój, klocki kształt mają swój, kwadrat, serce, gwiazda, trójkąt albo kółko!". Ratunkuuuu... ;)