Dziecko na Warsztat kulinarny, czyli Me Gusta!

Z tym warsztatem miałam niejaki problem, gdyż... Taki warsztat, to my mamy na co dzień.

Zaczęło się od gotowania z Orką w chuście. Z własnej inicjatywy Ora kuchnią zainteresowała się, kiedy tylko zaczęła się samodzielnie przemieszczać z miejsca na miejsce. Najpierw to Jej zainteresowanie manifestowało się w otwieraniu dostępnych szafek i dokumentnym ich wybebeszaniu. Nieco później (jakoś przed pierwszym roczkiem bodajże) porwało Ją obieranie. Konkretnie cebuli i brukselki. Ściąganie suchych łusek było taką frajdą, że żadnej cebuli się nie upiekło. Jak chciałam, żeby poleżały dłużej w "koszulkach", to musiałam je chować w miejscu, dla małej szefowej kuchni niedostępnym. Również zdejmowanie z brukselki wierzchnich listków i przekładanie jej z miski do garnka (i z powrotem, i rozrzucanie po kuchni) okazało się pierwszoklaśną rozrywką.

Podążając za pasją Dziewczęcia, wygospodarowałam Córce jedną szufladę, w której miała swoje suszone owoce, chrupki i inne przekąski, a także półeczkę na regale, gdzie leżały wszelkie akcesoria przeznaczone do Jej użytku (a także te, które sama zdołała sobie przywłaszczyć, wszelkimi dostępnymi metodami).

Następnym etapem było odkrycie przez Nią szafki z przetworami. Przenoszenie słoików z półki na półkę, przestawianie, turlanie i ogólnie sianie zamętu, zajmuje Ją do tej pory.

Co do smaków - to, jako dziecko karmiące się metodą BLW - od początku tworzyła własne kompozycje i połączenia smakowe (np. mięsko maczane w szklance z wodą, albo racuch zanużany w zupie jarzynowej).

Jakoś "w międzyczasie" zaproponowałam Jej zabawę w mieszanie i zagniatanie. Najwcześniejszą potrawą Aurory był chleb (pieczemy własny, na zakwasie). Odtąd nawet w piaskownicy gniotła i wypiekała piaskowe chlebki (Które przykrywała ściereczką, wyrastała i dopiero wypiekała!) i ciasteczka. A potem gotowała zupy z pasternaku (zawiniętego z kuchni), kilku klocków i makaronu z ciastoliny.

Wbrew wielu specjalistom, osobiście jestem zdania, że BEZPIECZNA kuchnia to genialne miejsce do zabawy dla dzieci-z-rodzicami. Nawet tych niewielkich.

U nas to, czego nie można ruszać - leży tam, gdzie Dziecko nie sięgnie, a to, do czego można się dostać  - automatycznie jest dozwolone.

Ora może się bawić garnkami, warzywami, ściereczkami i foremkami. Może do woli korzystać ze swoich "zapasów".

Wysokość, na której zainstalowany jest piekarnik, początkowo gwarantowała pełnię bezpieczeństwa. Z czasem w prawdzie Orka "dorosła", żeby do niego sięgać, ale ma świadomość, że może być gorący i starannie omija go szerokim łukiem (choć nie dopuszczam do sytuacji, by została z nim - włączonym sam na sam).

Dodam jeszcze, że jedzenie jest chyba najlepszą zabawką, dającą takiej jakości stymulację polisensoryczną (pisałam już o tym przy BLW). Wzrok, smak, węch, dotyk, a nawet słuch (jak czym się mlaska, jak co chlupie, czy szeleści) - wszystko w pakiecie. A ile faktur, konsystencji, temperatur! Ge-nial-ne!

Ostatecznie wyszedł nam warsztat mocno pomarańczowy :D

W ramach warsztatów przygotowałyśmy:

Chleb żytnio-dyniowy z antybiotyczną czarnuszką, pietruszką i kminkiem

Zanim się nakarmi brzuszek - trzeba nakarmić zakwas, żeby chlebek dobrze rósł. Nasz Bombelek ma już rok i miesiąc!

Teraz mieszamy i dajemy się najeść i podtuczyć (przez jakieś 8-10h)

Zakwas podrósł, więc dodajemy mu towarzystwo...

Teraz zaczyna się zabawa!

Tak się miącha!

Chlebek będzie :)

Kruche ciasteczka dyniowo-lawendowe

Ich kruchość jest kwestią dyskusyjną, ale pyszne są bezspornie :) I ten aromat...

Orka tak szybko siekała masło, że nóż się rozmazywał ;)

Dynia

Lawenda

Czas na wanilię

Zagniatamy

Wałkujemy

Wycinamy (tu wykrawaczkami do ciastoliny ;) )

 

Układamy

Posypujemy

 Pieczemy

Podziwiamy i...

JEMY! Na przykład siedząc w pudełku po klockach i zażywając zasłużonego odpoczynku ;)

 

Popcorn

 Absolutnie nie twierdzę, że to jedyne, co facet potrafi ugotować. Orkowy Tatko jest stworzeniem kulinarnie uzdolnionym, niemniej z przyczyn ograniczonej czasowości jego udział w projekcie ograniczył się do dania tyleż prostego, co efektownego ;) (oraz sporządzania dokumentacji zdjęciowej).
Popcorn robi się... wg instrukcji na opakowaniu.

Oni robili na patelni, ale można i w piekarniku i w mikrofali. Olej rozgrzali, ziarenka wsypali i pokrywką nakryli. Zapukało po chwili. Nawet nie posolili ;)
Ale jak kto lubi, to może i na ostro z chili, i z cynamonem, i z karmelem, i czym tam, co mu do głowy wpadnie, konsumować.

Pychota!

Suszone owoce na przekąskę

Staramy się eliminować cukier ze swojej diety. Toteż w domu Ora nie dostaje słodyczy. Za to pichcimy własnym sumptem rozmaite domowe smakołyki. Jednym z nich - banalnie prostym w wykonaniu i bardzo smacznym - są owocowe czipsy. W zasadzie są to po prostu bardzo szybko i bardzo mocno wysuszone owoce (Aurora przepada zwłaszcza za bananami).
Podobno można taki stan wysuszenia uzyskać w piekarniku, ale nie pytajcie mnie jak, bo nigdy mi się nie udało. Suszymy w suszarce (która genialnie sprawdza się też na śliwkach, pomidorach i grzybach, albo i pestkach z dyni). 

Przepis prosty jak instrukcja obsługi cepa dwuręcznego. Owoce w razie konieczności obieramy/wypestkowujemy, kroimy na nieprzesadnie cienkie plasterki, układamy luźno na tacce suszarki i suszymy przez noc (cytrusy potrzebowały ok. doby.
Pyszne i zdrowe :D

Tak, dwulatka używa PRAWDZIWEGO (niezbyt ostrego) noża. Do pełnego opanowania funkcji krojącej jeszcze nieco brakuje (póki co głównie struga ;) ). Ale od czegoś trzeba zacząć :)

Mama pomogła

Układamy, nie za ciasno...

Voila! (Banany, kiwi, jabłka i gruszki do zjedzenia, plasterki jabłek, pomarańcze, mandarynki i cytryna dla zapachu i dekoracji, obierki i gniazda z jabłek i gruszek w słoikach - na ocet.)

Syropy do kawy i deserów, które będą prezentami dla rodziny na Święta 

(ale ciiiiiii, to tajemnica!)

Tu, widzicie, mamy kłopot. Bo to prezenty niespodzianki są!
Przepisy na nie i fotorelacja ukażą się, ale... Dopiero po świętach. Powiem tylko, że baaaaaaaaaaaaaaaardzo pachną!

Przygotowałyśmy też poczęstunek dla latających gości
Jak w zeszłym roku, tak i teraz dokarmiamy ptaki. Zaczęłyśmy je oswajać z miejscem wykładania pokarmu już w październiku.
Żeby nie było - wierzę w prawa natury i że najsłabszy musi paść, żeby gatunek nie degenerował, i że ptaki same sobie świetnie poradzą.
Dokarmiam je dla czystej, egoistycznej radości ich bezczelnego podglądania. I w celu zapewnienia takiejż Córze.

Dokarmiamy przez CAŁĄ zimę, bez przerw (to ważne) tylko ziarnem i tłuszczem, chlebem (starannie wysuszonym) zdarza nam się jedynie okazjonalnie podtruwać kaczki, a i to baaardzo rzadko, bo u nas rzadko suchy chleb jest ;)


Przed nami jeszcze:

GRUDZIEŃ – zadbamy o rękodzieło na Boże Narodzenie

STYCZEŃ – warsztaty muzyczne

LUTY – logiczne myślenie górą!

MARZEC – królowa nauk – matematyka zawita na nasze warsztaty

KWIECIEŃ – na warsztatach będzie historia bliższa i dalsza – może rodzinna, może lokalna, a może światowa, kto wie?

MAJ – sztuki plastyczne mają głos

CZERWIEC -  to będzie warsztat warsztatów

P.S. Już dawno po Świętach, więc uzupełniam. Dla rodziny przygotowałyśmy prezenty samoróbki pod zbiorczy tytułem "sensoryczny zestaw upominkowy", a w nich m.in.
Syrop kokosowy
Syrop piernikowy
Syrop mojito
Syrop imbirowy
Kruche ciasteczka
Kruche ciasteczka lawendowe
Pierniczki
Kokosanki
Syrop piernikowy

Tweet

Pin It Now!