Dziecko na warsztat biologiczny, czyli kto biologią wojuje...

Dziecko na warsztat biologiczny, całkowicie spontaniczny.

Ten warsztat miał wyglądać zupełnie inaczej. Nawet temat miał być inny.
Tak się jednak złożyło, że zanim wzięliśmy na warsztat biologię - biologia wzięła na warsztat nas.
Biologia w postaci tego, niesympatycznego typa:

Od cioci Wikipedii ;)

Najpierw napadł Orę, a potem mnie. Jeno Tatko się (póki co) oparł wrogim działaniom łobuza.
To całkowicie pomieszało nam szyki, i starannie przemyślany plan wziął w łeb.

Jednak nie poddaliśmy się i wczoraj wybyliśmy na spotkanie z nieznanym, a konkretnie na grzyby.

WARSZTATÓW część terenowa

Las przywitał nas zapachem żywicy (obok była poręba), kwitnącym wrzosem i gałązkami borówek (Brusznic i czernic :). Na niektórych były jeszcze owoce!)

Wszystko to pięknie wyglądało, ale Aurorze, obutej w kalosze sprawiało pewne trudności w poruszaniu.

Parę razy klapnęła na kolanka, a choć spodnie miała gumowe - naręcznie przekonała się, że miękkie poduszeczki z mchu są mocno nasiąknięte wodą. Stąd wziął się nasz eksperyment pierwszy.

Młoda Grzybiarka

Zobaczyliśmy drzewo zniszczone przez chorobę, a Ora przypomniała sobie (z książeczki) dzięcioła, który leczy drzewa. Tu widać nie dotarł.

JEST!

Nie mogę powiedzieć, by Orę specjalnie zachwyciło grzybobranie. Dość szybko zmęczyła się tuptaniem i chciała wracać.

Ale samo wycinanie i pakowanie do koszyków znalezionych grzybonów bardzo Jej się podobało. Zgadywałyśmy gdzie mogą się ukrywać.

Spotkaliśmy całe mnóstwo pajaków, które rozpinały między drzewami ogrooooomne sieci. Parę razy zdarzyło nam się w nie złapać i dłuuuugie, czepliwe, srebrne nici ciągnęły się za nami, albo oblepiały twarz. Orka domagała się natychmiastowego oczyszczenia z dziwnych nitek, a Tatkę jeden krzyżak wziął nawet za przerośniętego komara, i boleśnie ukąsił.
Pająki zainspirowały drugą część naszych warsztatów.

Bywają kurki, co nie gdaczą.

Mikrokurka, albo kurczątko ;)

Zebraliśmy niewielki koszyk drobnych, jędrniutkich podgrzybków. Wobec czego Córa na obiad dostała bramborki z cukinią, a my - nie :D

WARSZTATÓW część domowa

Test chłonności, czyli co chłonie jak gąbka

Z poręby przywieźliśmy sobie kępę mchu. Postanowiłam pokazać Aurorze, jak mech chłonie wodę (mały wstęp do regulującej stosunki hydrologiczne funkcji lasów ;) ).

Dla porównania wzięłyśmy też gąbkę.

Dwa wiaderka wody:

Wlewałyśmy wodę do talerzy, dopóki "wkład chłonny" ją przyjmował.

Mech zmieścił pół wiaderka.

Gąbka 3/4

Ale!

Potem wlałyśmy do talerzyków resztę wody. Po kilku godzinach, w talerzu z gąbką nadal pływała woda, a talerz z mchem był pełen... mchu. A woda zniknęła.

Posprawdzałyśmy jeszcze, jak wyciska się wodę z gąbki i z mchu (najzabawniejsza wg Ory część doświadczenia).

 Zabawa w pająki

Postanowiłyśmy zabawić się w pająki i uprząść swoją własną sieć. Za drzewa służyły nam nogi stołu i krzeseł, w charakterze pajęczyny użyłyśmy włóczki akrylowej (przypadkiem niebieskiej).

Mama pajęczyca

Córka - pajęczurka :)

Test wytrzymałości

Jak już miałyśmy sieć, to trzeba było spróbować coś w nią złowić. W charakterze much, komarów i innych brzęczorów wystąpiły orczyne maskotki.

Pierwsza ofiara - Niedźwiadek Nifbjorn

Lew Leonidas

Pszczoła Petronela

Trąbiątko

Misio Miecio

Okazało się, ze kiepskie z nas pająki (albo trafiły nam się wyjątkowo sprytne muchy), bo jedyną ofiarą sieci stała się lala Zuzia. 

Całej reszcie udało się przemknąć, z wyjątkiem...

Puchatka!

Bo kiedy przyszła jego kolej - Dziewczę stanowczo odmówiło współpracy, po czym użyło go jako:

a) podnóżka

b) sparringpartnera (może ćwiczyła obezwładnianie muchy?)

Potem oczywiście trzeba było ewakuować testerów sieci.

A już w październiku na warsztat idą naukowe eksperymenta :D

Tweet

Pin It Now!