Wśród lwic i tygrysów

Ostatnie dni upłynęły mi na sprawach okołozdrowotnych. Dokładnie w układzie ginekolog-okulista. Niby nic, ale poczułam się niczym koneser doznań ekstremalnych i łowca zagrożeń. I to bynajmniej nie ze względu na opłakany skądinąd stan naszej służby zdrowia (szczere pozdrowienia, dla wszystkich znajomych położnych, lekarzy i pielęgniarek - oni sami najlepiej wiedzą w jakich warunkach pracują).

Otóż:
Wczoraj wybrałam się na kolejną wizytę kontrolną do (o dziwo!) mojego ulubionego gina-od-węży. Jako, że fakt iż Szczecin przypomina obecnie jedno wielkie kretowisko, ewentualnie rozdeptany mrówczy kopiec, owocuje wielością korków - na miejsce dotarłam "na styk". W poczekalni powitała mnie kolejka wypełniająca cały hol. Ooooooooooooooo nie! Stwierdziłam w duchu.

Generalnie nie nadużywam raczej brzucha w celach kolejkowych. Ciążę znoszę (odpukać w niemalowane, przez lewe ramię, tfu, tfu!) nieprzyzwoicie wspaniale, więc nie odczuwałam jak dotąd takiej przemożnej potrzeby.

Ale jednakowoż przeszło dwa kilo dziecia rozpychającego się między pęcherzem a płucami nie wpływa specjalnie pozytywnie na chęć sterczenia w kolejce przez pół godziny.

Avanti - zakrzyknęłam więc w duchu, po czym ominęłam kolejkę i podeszłam do pierwszego okienka, które się zwolniło. Za plecami usłyszałam powarkiwanie tygrysa (takiego z przerzedzoną już sierścią, ale wyjątkowo wściekłego). Postanowiłam jednak mieć to w głębokim poważaniu.

Po załatwieniu spraw około-rejestracyjnych udałam się pod gabinet. Z reguły rezyduje tam 4-5 babeczek. Tym razem tłum szczelnie wypełniał pomieszczenie (potem okazało się, że ina pani gin poszła na urlop i na wężologa spadło obsługiwanie jej pacjentek).

Przywitałam się grzecznie, wyszłam na środek i zapytałam (a kto mnie zna wie, że raczej nie mam jakiegoś mało słyszalnego głosu, jeśli mi na tym nie zależy) czy któraś z Pań jest zarejestrowana do doktora Iksińskiego przed 11.45 (moja godzina).
- Cisza...
- No to ja wchodzę.

Z kątka odzywa się nieśmiały głos, że chyba po drugiej stronie korytarza ktoś jest. Stwierdziłam, że skoro się nie odzywa, to najwidoczniej nie chce wchodzić.
- Może nie słyszały.

Noż kurde, to chyba mają watę w uszach, ale cóż, każdy ma prawo do niedosłuchu. Przeszłam te pięć kroków i ponowiłam swoje pytanie. Reakcja jak wcześniej. Po czym, też z jakiegoś zakamarka:

- Ale tu i tak po nazwisku wywołują.

Dobra moja! Nie będzie trzeba się użerać.
Siadłam grzecznie na ławeczce, wyjęłam książeczkę (morderstwo, przez wbicie w kark nożyka do odcisków, czyż nie piękna historia?), zdążyłam nawet otworzyć i przeczytać jedną linijkę, kiedy otworzyły się drzwi gabinetu, wyszła Pacjentka, a za nią Pielęgniarka wywołując panią Kowalską (której nie było) a potem mnie :D:D:D

Gdybyście widzieli te pełne nienawiści i żądzy mordu spojrzenia! :D:D:D Jakbym weszła do klatki wygłodzonych wilczyc co najmniej. Uchachana wewnętrznie do dzikiej nieprzytomności poszłam na badania.


Dziś rano natomiast zerwawszy się radośnie o piątej rano udałam się do mojej przychodni w celu zarejestrowania się do okulistki.

Kolejka na jakieś 20 osób. Średnia wieku - 70. Poważnie, po za mną nie było nikogo w wieku przedemerytalnym.

Omijam. Docieram do okienka. Informuję Pana-Na-Czele, że go przeproszę, a on (naprawdę!) przepuszcza mnie z uśmiechem. Jednak uśmiech ogranicza się jedynie do jego twarzy. Kolejny Pan stwierdza, że "co to będzie, jak wszyscy tak będą chcieli bez kolejki się pchać" i że "on też chce bez kolejki" (cały tłumek gorliwie mu przytakuje i promieniuje chęcią linczu). "Wie Pan, jak będzie Pan w ciąży, to zapraszam." Odpowiadam ze słodko-jadowitym uśmiechem. Powszechne oburzenie i mru-mru-mru w kolejce. Czuję nadchodzącą śmierć w pazurach tygrysów ze sztucznymi szczękami. Ratuje mnie rejestratorka, której podaję kartę ciąży. Uff!

Raz jeszcze udało się przeżyć!

Wracam tam za jakąś godzinę. Jak myślicie, brać ze sobą topór i maczetę? Nie wiem, kurcze, mogą nie wystarczyć.

Jak pisał Gałczyński: "Niech żyje brzuch!"

Tweet

Pin It Now!